Er is na meer dan een halve eeuw geen herkenning als we tegenover mevrouw Jansen-Kremer staan. Jansen-Kremer, zó heette onze lerares Nederlands destijds. We stellen het wederzijds vast: die halve eeuw vraagt veel van ons geheugen terwijl het ook nog eens van alles met ons uiterlijk heeft gedaan. We weten van elkaar dat we er destijds ook waren en daar houdt het mee op. Toch, op zeker moment is er wel iets van herkenning aan deze zijde van het gesprek: die openhartigheid van haar.

(a,b)⋅(c,d)=(ac−bd,ad+bc)

Wie kent niet dit soort formules. Zelfs A-klanten zal dit niet geheel onbekend voorkomen. Hieronder een examen Algebra uit 1969. Wie of wie is in staat dit nog op te lossen?

Mijn HBS-tijd speelde zich geheel af tijdens de bezetting, een periode vol spanningen en onzekerheden.

Dat begon toen wij als leerlingen meehielpen het gebouw te ontruimen.

Dit is mijn herinnering aan onze HBS schoolband uit de jaren 1966-1968. Maar ik zeg er meteen bij dat je met herinneringen nooit zeker weet of ze wel helemaal kloppen. Wel weet ik zeker dat het optreden tijdens de revue bij het 50-jarig bestaan van de school in 1967, het hoogtepunt van de band was. Optreden voor honderden mensen in de Pellikaan sporthal in Appingedam. Met Harry (Boelo) Blokzijl op piano, Menko Jan de Boer, viool, gitaar en zang, Jan Elfring, gitaar en zang, en ik drums en

Trijny – ja, met een ypsilon dan wel i-grec - Schmitz du Moulin-Dijkema blikt nog altijd fier en vrolijk de wereld in. Ze is 83 en als het even kan is ze in het theater te vinden. De reünie heeft haar meer dan gemiddelde aandacht: ,,Ik ben de lijst met aanmeldingen al even doorgelopen en bij de meesten heb ik herinneringen. En van sommigen weet ik zelfs nog waar ze in de klas zaten.’’ Nog geen zin later: ,,En jij zat ergens vooraan, in het midden.’’

De HBS en MMS begonnen in 1967 aan hun slotakkoord. De laatste lichting startte dat jaar aan HBS en MMS, het was toevallig ook het jaar dat de school in Appingedam 50 jaar bestond. Bouke Nielsen dist herinneringen op. Wie aanvullende of nieuwe verhalen heeft, kan reageren. Graag zelfs, want het schept een beeld van onze historie.

Als klein jongetje, opgegroeid in de jaren 50 is de gymnastiek mijn broer Ab en mij met de paplepel ingegeven. Een enkele krasse oudleerling uit de vooroorlogse tijd zal mijn grootvader Jan Hoft mogelijk nog als gymleraar hebben meegemaakt. De leraren kwamen toen nog in Jaquet naar school en tijdens de gymlessen droeg men lange vrijetijdskleding. In 1947 trad na een korte onderbreking mijn vader Auke in zijn voetsporen. Hij had evenals zijn vader in de oorlogsjaren gestudeerd aan de Academie

Mit, nach, bei, seit, von, zu, außer, aus, gemäß, gegenüber... Scholier is nog niet van Duits af, als het aan de provincies ligt

Engels is misschien cool, maar Duits is genauso wichtig. Helemaal als je vlakbij Duitsland woont.

In de 5e klas, in 1966, werd ik gevraagd om Sinterklaas te spelen op het sinterklaasfeest. Het was de bedoeling om met iets origineels te komen. Je had toen op de televisie een kinderprogramma waar een figuurtje in voor kwam dat op een wolk zweefde ( Barend de Beer ). Wij bedachten dat Sinterklaas ook op een wolk op het toneel moest neerdalen.

Het zal in de vierde klas zijn geweest, 1970 daaromtrent. De heer Beekenkamp was een bevlogen leraar biologie, een type dat je maar zelden meer tegenkomt. Het inkleuren van organen met kleurpotloden in de lagere klassen in een schrift heb ik echter altijd als traumatisch ervaren, maar niets was zo erg als het onaangekondigd schriftelijk overhoren van ALLE stof die in het jaar behandeld was. Het was een dreiging die het hele schooljaar altijd boven het hoofd hing. Op een dag gonsde het gerucht

Onderstaand de brief die de heer van der Wal, oud-directeur van onze school in de periode 1967 tot en met 1973 aan de Reüniecommissie heeft gestuurd. Deze brief is volledig weergegeven. De reünie commissie heeft deze reactie van de heer van der Wal bijzonder gewaardeerd.

"Je moet me wel afremmen, want oude mensen praten veel.''  Zo kennen en herkennen we hem. Drs. M(arten).R. de Jong heette hij vroeger voor ons leerlingen.

De Jong zit op de praatstoel, hij gaat helemaal los als hij verhaalt over zijn periode als docent aan de RHBS in Appingedam, van 1960- tot 1970. ,,Van die periode heb ik ook al mijn agenda's bewaard'', zegt hij, ,,want dit was de leukste tijd.''